Zuchtend staat Greet op. Met de slaap nog in der ogen, loopt ze waggelend naar de doucheruimte. Koude rillingen lopen over haar rug, als het koude washandje het gezicht beroerd. Na het tandenpoetsen loopt Greet de trap af, om alvast de boterhammen uit te leggen voor haar kroost en zichzelf in de keuken.
Ze gaat straks werken als de kinderen op school zijn. Nu het continurooster is ingevoerd op school, kan ze dagelijks een uur per dag extra werken. Hoewel ze nog steeds probeert om de eindjes aan elkaar te knopen, lukt dit nu met het ruimere inkomen wel wat beter. Het blijft wel uitkijken met de uitgaven en ook cadeautjes van de Sint zit er dit jaar niet meer in. Dat doet haar veel pijn, maar er komen vast betere tijden.
Greet opent nu de deur die de hal met de woonkamer verbindt. Ze gaat de kamer in en loopt richting de keuken, die zich bevindt aan het uiteinde van de zogenaamde L-kamer. Als ze het hoekje om komt en de schoenen met cadeaus ziet staan, is Greet zowel verbaasd als alert. Zelf heeft ze niks hier neergezet, dus wie dan wel? Speurend kijkt Greet om zich heen, maar mist zo geen spullen. Voor de zekerheid voelt ze nog even aan de achterdeur en die zit stevig op slot.
Wie is er zo vrijgevig geweest en wie kon hier zo maar binnen komen? Vragen waar Greet zo een twee drie geen antwoord op heeft.
Wat maakt het ook uit denkt ze, terwijl een traan van blijdschap over haar wang rolt. Ze veegt deze resoluut weg en loop tot onder aan de trap.
“Kinderen kom eens gauw. Sinterklaas is geweest.” Roept ze met een trillende stem. Er klinkt gestommel en de deuren van de slaapkamers vliegen open. Zo snel zijn de kinderen nog nooit geweest op de vroege morgen. Vreugde en blijdschap zijn groot bij de kinderen, als ze hun cadeaus en chocoladeletter uitpakken. Natuurlijk mogen ze een stukje proeven na de boterham.
“Dank u Sinterklaasje.” Zegt Greet zacht en opnieuw loopt er een traan over haar wang.
Haar dankbaarheid is groot voor de gulle gever.
Reactie plaatsen
Reacties