Het boekenwinkeltje.

Eigenlijk is het veel te lang geleden dat ik hier geweest ben. Het komt omdat ik mijn lief ben gevolgd naar de andere kant van het land. Maar als ik hier weer eens in de stad ben, dan moet ik altijd weer even langs het boekenwinkeltje. Alsof je door een magneet er naar toe wordt getrokken.

Het is elke keer maar weer de vraag of dezelfde eigenaar er nog op zit, want ze zullen de pensioengerechtigde leeftijd nu ook wel bereikt hebben.

Als beginnend student mocht ik graag even snuffelen in het winkeltje.

Het bijzondere vond ik altijd het kunstwerk van boeken op een pilaar. Het is een echte blikvanger, als je de zaak binnenkwam, met links en rechts allemaal boeken in kasten. In het midden lagen de boeken top tien, keurig op een stapel op tafel. Je liep bij de ingang van de zaak direct links of rechts om de kassa’s heen. Door het glas heen zag je gelijk dat je een boekenwinkel binnen ging.

Achter de pilaar was een trap naar de tweede verdieping. Daar kon je als student goedkoop aan leesboeken komen. 

In het centrum aangekomen, zie ik dat er een hoop is veranderd. Bekende merken zijn er nog wel te vinden, maar ook een hoop kleine zaakjes zijn erbij gekomen. De hoek om en dan…

Het is nu een groot boekenwinkel van een groot keten, maar er worden ook andere dingen verkocht. De zaak moet draaien met veel winst.

De pilaar staat er nog, maar toch is dit niet meer het boekenwinkeltje van vroeger meer. De tweede verdieping met tweedehandse boeken is zelfs helemaal verdwenen. Commercie heeft het gewonnen van de nolgastie. Hoor nu dat de oude eigenaar een paar jaar geleden is overleden. Zijn vrouw heeft de winkel doorgezet, maar is vorig jaar dood neergeschoten bij een overval op de kassa. De dader heeft maar enkele tientjes buit gemaakt. Het maakt mij triest.

In een bloemenwinkel koop ik een bosje witte rozen. Uit eerbetoon aan de oude eigenaars, leg ik de bloemen op de boeken op de pilaar.

Hoewel ik er prachtige herinneringen aan heb, denk ik hier niet meer zo snel zal komen. Dat er dingen veranderen, hou je niet tegen. Soms wel de manier waarop. Een zucht en ik draai mij om en loop het centrum uit.