Bij deze rinkel uitdaging is bij mij een belletje gaan rinkelen. Terugkijkend in de map vol foto’s weet nog goed dat ik het besluit heb genomen om voor het eerst naar een meeting te gaan. Gezond gespannen en afwachtend op de dingen die gingen gebeuren zat ik nog een moment te wachten in mijn auto op de parkeerplaats waar alles zou plaatsvinden. Zag een groepje mensen naderen, waarvan ik een herkende van de profielfoto. Hartelijk werd ook ik ontvangen en stelde mezelf aan iedereen die daar al was voor. Later kwamen nog meer leden erbij, die hetzelfde lot ondergingen. Eerst wat onwennig, maar al snel raakte de gesprekken steeds vertrouwder.
Fram had met enkele leden een puzzeltocht uitgezet en we moesten tien uitgedoste mensen van de verhalensite moesten we zoeken en een letter ontfutselen, wat later een gezegde moest vormen. Door te overleggen in teamverband kwam al snel het gevoel boven, alsof het reageren was op een verhaal of gedicht, zoals we van elkaar gewend waren. Spontaan, eerlijk, oprecht en toch naar elkaar luisteen. Alleen met het verschil, nu is het in het echt in levenden lijve en daar kan het ook gewoon. Je leert elkaar heel anders kennen, dan alleen maar fictief. Sommigen kennen elkaar, anderen kennen elkaar beter en soms ken je elkaar zo goed, dat er jarenlange vriendschappen ontstaan of nog intiemer.
Zo kwam ik bij de foto’s ineens tot mijn besef, dat ik enkele leden al tien jaar ken en in levenden lijve voor het eerst mocht ontmoeten en beter leren kennen.
Een lustrum dit jaar dus en daar moeten we op deze meeting van dit jaar dan wel even op proosten. Ouder en wijzer geworden, maar altijd weer met hetzelfde plezier weer komen. Nog leuker om te zien dat er steeds weer nieuwe gezichten opduiken, die net als ik ooit ook de eerste stap durfden te zetten.
Spannende momenten komen altijd wel weer voorbij. Wie krijgt dit keer de koffer, welke vragen heeft Breinpijn nu weer bedacht.
De weergoden zijn ons meestal wel gunstig gezind, bang dat we er anders over zullen schrijven.
Zo blijft de meeting elke keer weer een happening. Een keer moet je het mee hebben gemaakt, spreek uit eigen ervaring. Daarna dan zien we wel weer, tot de foto’s weer opduiken.
©2018 Martin Wichink.
Reactie plaatsen
Reacties