Eerste werkdag.

Zou ze komen, zou ze niet komen? Ze heeft het wel beloofd. Marije heeft in zich in het verleden wel eens vaker vergiste met eerder gemaakte afspraken, maar nu gaat het wel om haar nieuwe baan.

Diederik van Vleuten heeft een financieel adviesbureau en doet veel voorcalculaties voor bedrijven en instellingen in de buurt. Hoewel de werkzaamheden niet minder zijn geworden, werkt hij en zijn medewerkers nu vaker thuis door alle corona maatregelen. Elke vrijdagmiddag vergaderen ze online tegelijk via de computer. Zo worden de werkzaamheden goed verdeeld en is hijzelf de spil in het midden en staat hen stand-by bij voor vragen of eventuele moeilijkheden.

Nu staat Diederik met een kop koffie in zijn hand voor het raam te wachten op Marije.

Een windvlaag laat de wapperende vlag aan de mast volledig horizontaal strak strekken. De eerste regendruppels vlekken de straat en ramen, gevolgd door een hevige plensbui die nu valt.

Diederik herkent de persoon die nu aan komt lopen, schuilend onder een donkere paraplu, aan haar loopje. Het is Marije. Een hevige windvlaag doet haar paraplu omklappen en scheuren. Ze krijgt nu de volle laag en is in een mum van tijd doorweekt. Snel loop ze verder.

Diederik zet zijn kop koffie direct op tafel neer en snelt naar de voordeur. Opent de deur en Marije stapt kletsnat binnen. Er vormt zich een plasje water op de grond, als zij haar jas uittrekt en haar weelderige bos haar even los schudt. Haar meegebrachte reiskoffer zet ze in de hoek neer.

“Knap je boven maar even wat op, dan pak ik alvast koffie voor ons.”

Met een ‘goed idee, dat zal ik eens gaan doen’, loopt ze de trap op naar de bovenverdieping, terwijl Diederik haar even na kijkt.

Boven in een van de kasten vindt ze al snel een droog passend outfit, terwijl ze haar natte kleding te drogen hangt over een rekje, die daar in de douche staat. Gebruikt de föhn die daar ligt en pakt verder haar make up spullen uit haar handtas. De eerste dag moet wel perfect zijn.

Diederik staat opnieuw voor het raam en denkt terug aan zijn scheiding, nu zeven jaar geleden. Tien jaar terug is hij als kleine zelfstandige zijn bedrijf gestart. Vele uren gingen in het werk zitten. Aan nieuwe klanten werven, de administratie, maar ook aan de sollicitaties later voor meer personeel. Zijn ex-vrouw Martine trok dit niet en nam de toen twaalfjarige Marije mee.

Het zal ongeveer een jaar geleden zijn, dat Marije hem na een lange tijd weer eens opzocht. Ze was de nieuwe vlam van haar moeder een beetje zat. Die bemoeide zich regelmatig met haar privé leven en behandelde haar neerbuigend als een puber. Terwijl ze prima voor zichzelf kon zorgen. De studie bedrijfskunde die ze had gevolgd, had ze afgerond met uitstekende cijfers. De centen die ze verdiende naast haar studie, door in de weekenden in een supermarkt te werken, gebruikte voor haar uitgaansleven met vriendinnen en haar shopgedrag.

Door de bemoeienis van ‘stiefpapa’ zoals hij zichzelf graag zag, waren een paar ontstane korte relaties stuk gelopen.

“Ik wil graag wat meer rust in mijn leven en wil jou eens beter leren kennen, beter dan dat ik tot nu heb gedaan. Hoor ik jouw kant ook eens over de scheiding. Mag ik terugkomen bij jou.”

Het overdonderde Diederik wel even op dat moment, maar toch heeft hij ja gezegd tegen zijn eigen kind. Tot nu toe heeft hij er nog geen spijt van gekregen.