Opa, je mag trots zijn.

Mijn opa Thang Hyun had het al vroeg gezien. Overstromingen waren er als de Rode Rivier buiten zijn bedding trad. Waar het water dan zelf zijn weg naar beneden zocht en uiteindelijk na verloop van tijd verdampte of in de grond trok. Het dorp groeide en de akkers alleen leverde niet genoeg op voor iedereen.

Een sterk plan werd gesmeed. Water gecontroleerd afvoeren en daar rijst verbouwen, zoals het nu al op kleine schaal gebeurde buiten de overstromingen om. Thang begon met verhoogde randen een soort van dijk aan te leggen op zijn stuk grond. Dat bracht hem het eerste jaar al meer voedsel op. Dat zagen de anderen ook.

Samen met de dorpsbewoners langs de Rode Rivier in Vietnam, de zogenaamde Rode Delta, wisten zij langs de bergwand langzaam om te toveren naar rijstvelden. Uitgehakte beekjes lieten ze onder lopen, zodat er in het omgeploegde rivierzand de rijstplanten geplant konden worden. Hele akkers werden vol gezet met rijst. Het hele dorp profiteerde hiervan.

Het voordeel van het onder water zetten, is dat je geen last hebt van onkruid tussen de pollen. Later is hier ook nog wilde kweekvis en landbouwgroenten bij gekomen. Waterbuffels werden gebruikt voor het ploegen of vervoeren van de geoogste rijst. Het dorp was ruim zelf voorziend en overschot werd verkocht op markten.

Mijn opa waar ik alles aan te danken heb, gaf en leefde voor het dorp. Alles wat dit allemaal heeft opbracht bij de verkoop, kwam terug als nieuwe investeringen voor alle inwoners in het dorp.

Tegenwoordig is er een coöperatie gekomen, waar ik als verkoper de rijst in het buitenland op de markt mag zet. Onze rijst gaat de hele wereld over.

Dit heeft ons dorp veel welvaart gebracht. We hebben nu stenen huizen. Onze kinderen gaan nu naar school. Iedereen heeft een baan. Dus opa, je mag trots zijn op ons allen. Door samen te werken kom je verder.