Laats reed ik oaver de snelweg A-èène van uut Almelo noar Déémter. Ik wasse ongeveer bie Riessen, toen de auto een keer begun te stoek’n. Doarnoa reed’te gewoon weer deur. Em later ging ik un vrachwaang veurbie, zonder verlichting án de achterkàànte. Deurumme ging ik ém veur um riene. De alarmlich’n dee’ik un keer an en uut, maar ôk miene laamp’n van de auto.

Offe det um nie anstund of zo, det week nie. Hij begun hadder te riene en kwààmp wel heel kot achter mie an. Toen vuuln ik weer un schok án miene auto. Hij zol mie tog nie e’raakt hem? Heel ém heulte ofstand, má ut duur’n nie lange of doar kwààmpe a weer op mie inriene. Opnieuw begun de auto te stoek’n, toen’de weer vlak achter mie zat. Noe wis ik bienoa zeker datte mie raakt hat.

Bie Holten goa ik der of, wat der ôk gebeurt. Det hat ik mie veure nöm. Want van zo’n bakbeest win ie ut toch nie. Um alleen doarumme in de kreukels te goan ling’n, doar hék nog gin zinne án.

Op ut lààst bie de ùùtvoegstrook trek ik ant stuur en de auto giet in een keer ruk noa rechts toe, zonder da’k doar má richting veur an hebbe gèèm. Doar héf den bakbeest nie van terugge. Den bik noe mooi kwiet.

Onderan bie de ofslag zie ik un oranje laampie braan. Gelukkig bin’k kot bie de bezienepompe. Doar zie’k dan ôk, ak um de auto loope um te tenk’n, dat den bakbeest mie nie eens heffe raakt. Noe wee’k dan ôk wat ut stoeken heffe oorzaakt.

©2011 Martin Wichink.

Klik hier om naar boven te gaan.