“Opa, mag ik neptypen.” We hebben boven twee  computers staan, dus al opa op de een aan het typen is, staat de ander wel aan, maar het beeld is zwart. Daarop wil ze dan net als opa ook typen. Voorzichtig raakt ze de toetsen wel aan, maar drukt ze niet echt in.

Als opa dan ook nog zegt dat ze een echte typmevrouw is, dan weet ze niet hoe gauw ze deftig moet gaan zitten als een real life secretaresse.

Dit gaat goed tot ze per ongeluk toch een toets indrukt en er ineens een programma wordt opgestart of dat de het bureaublad er voor krijgt. Dan weet ze niet hoe snel ze naar oma moet, om haar met iets te helpen. Opa lost dit wel weer op, tot ze de volgende keer weer wil neptypen.

Vandaag wil ze het ook, maar daar steekt opa een stokje voor. Ze is vijf en opa start Word op. Nu mag ze echt typen.

Wel twee keer vraagt ze of het echt mag. Met de toestemming van opa typt ze er vrolijk op los.

“Wat heb ik mooie golfletters he opa. Bij opa zie je ze normaal bijna niet.

Alleen opa kan de brief ontcijferen, als die klaar is.. Ze gaan zwemmen vandaag. Oma en Loïs.

Er moeten nog meer letters bij.

Als ze klaar is met typen, vraagt ze of deze toets (shift) is voor het versturen. Ze wil deze brief sturen naar oma en dat mag ze.

Dan vliegt ze naar beneden toe om te kijken of oma het al gekregen heeft. Opa heeft ondertussen het bestandje al opgeslagen en een schoon wit vel tevoorschijn getoverd in Word.

De brief is er nog niet, dus gaat Loïs nog even mee met oma, want Feya onze hond moet er nog uit. Opa maakt ondertussen een printscreen van haar getypte blaadje en maakt daar een plaatje van. Deze wordt opnieuw ingelezen in Word en vervolgens uit geprint en bij de voordeur op de grond gelegd.

Als ze terug zijn van de wandeling, klinkt er gegil in de gang.

“De brief is gekomen. Opa, de brief is er.”

Opa komt naar beneden en heeft natuurlijk niks gehoord. Het is toch wel haar brief, want de golfjesletter staan er duidelijk op. Ze kan echt brieven typen en versturen. Dat beloofd nog wat de komende tijd.

De typbrief aan oma.

©2014 Martin Wichink.

Klik hier om naar boven te gaan.