Hallo buurman.

“Pssst…. hallo buurman”, hoor ik ineens roepen. Nog slaapdronken kom ik langzaam overeind, nadat het vannacht weer eens laat is geworden na een avondje bankhangen voor de tv. Dat vind ik in het weekend wel eens heerlijk om te doen. Langzaam wakker wordend, zie ik dat het Wendy is, mijn nieuwe buurvrouw. Ze ziet er best wel aardig uit en heeft een goed figuur, maar die nieuwsgierigheid van haar, dat moet ik niet. Gelukkig heeft de sleeptimer zijn werk gedaan. Stel je eens voor dat de erotische zender ervoor zou staan, na de zenders langs gezapt te hebben.

Ze houdt een leeg kopje omhoog en vraagt om een beetje suiker. Ik pak het kopje aan en loop richting mijn keuken. Normaal vind ik het niet erg om in noodgeval zo even iemand uit de brand te helpen, maar dit is nu al de vierde week achtereen. Het blijft wel een klassieker om zo contact te leggen, maar dit ligt er wel een beetje dik bovenop.

Zie er voor mijn leeftijd er nog steeds goed uit, al zeg ik het zelf en ga alleen door het leven. Kook mijn eigen potje en doe mijn eigen ding. Daarnaast werk ik hard voor mijn huisje-boompje-beestje leven. Eens in de week komt er een poetsvrouw langs, zodat het allemaal een beetje netjes blijft. Als ik echt uit wil gaan in het weekend, dan kan ik dat ook gewoon doen. Hoef met niemand verder rekenschap te houden en dat bevalt me prima.

Dus zit ik echt niet te wachten op haar verhalen. Ze heeft vast al een aantal mislukte relaties achter haar naam staan. Hoe krijg ik dit haar nu duidelijk gemaakt. Trek het keukenkastje open om de suikerpot te pakken.

Dan grijns ik even bij een helder moment. Ja, dat is het. Pak het pak met zout en doe het kopje halfvol. Zou dan de boodschap duidelijk zijn, als ze dit in haar kopje thee schept? Kan mijn grijns niet onderdrukken met dit beeld voor mij.

Loop met het kopje terug naar het raam, waar ze geduldig staat te wachten. Ik gaap nog eens uitgebreid, voordat ik haar het kopje overhandig.

“Alstublieft buurvrouw, ik ga nog even terug naar bed. Het is laat geworden vannacht.”

Gelijk sluit ik het open raam en draai me om. Ze zal misschien verontwaardigd vertrekken, omdat ik geen praatje met haar hebt aangeknoopt. Jammer dan, maar ik heb tenslotte ook nergens om gevraagd.