Aj weh is in ut bos loopt, dan zie’j wel is kei’jen liggen op ut pad.
Det hef met oons bargachtige gebied te maaken, van uut de ies’tied. De grond woar wie op leaft is dus a heel old. Noe bint der weh verzamelaars van die kei’jen, want der bint weh heel völle verschillende soorten van.
Kei’jooloogen wut ze dan ok weh is e’nuumt.
De bint der wat van die kei’jen bie woar ie zelfs un vuurtie met kunt maken, aj ze dan teeng mekaare ketst. Vuursteen nuumt ze die ok weh is.
Veural as ut weer is e’rengt hef en ut zaant un bettie wegge spuult is, dan bint ze gemakkelek te vinden. Soms bint ze heel ruw, ma der bint ok weh van die hele gladden bie. Die bint dan deur de joaren hen helemoal glad e’skuurd deur ut zaand hen. Die wut dan weh is mette nömm veur de sier as deekoraatsie. Ok wichter en hobbie’jisten bint der weh gek op. Ie kunt ze versieren of helemoal beskilderen en dan aans neer leng um der noa te goan kieken.
Ut enigste waj eigenlek nie mut probeeren, is um de kei’jen te goan tellen in ut bos. Wet namelek uut eigen ervaring daj dan nog weh em bezig bint.
Weet weh dat ik der ok un paar teegn bint e’kommen, die der gewoon neer e’leg bint. Soms langs ut fietspad, ma ok weh die as grenspoal dient tussen de verskillende gemeentes. Messkien umdat ze doar muulek de grond in kunt kommen, um doar un bord neer te kunnen zetten. Sommige bint a zo old, dat ze uut de veurige eeuw komt.
Ma noe hek der eene zeene, den is messkien weh op un rengachtige dag e’brach, ma zeker nie ut de grond teveurskien e’spuult. Messkien heb ie ut zelf ok a weh e’zeene. Un moolenaarssteen bie de Mölle. Ut past weh bie ut gebouw met die naame.
Der is doar ut laste joar oarig bie e’bouwt. Zie zoln toch nie stiekem de Mölle in ere herstellen. Det zol toch weh un nie’je trekpleister in Hoarle kun wun. Wie zult ut weh ziene. As doar meer oaver bekend wut, dan heur ie ut vanzelf weh.
Reactie plaatsen
Reacties