Even dit en even dat in 2018.
Het begon in januari gelijk al goed. Na jaren gebruik moest de auto vervangen worden. Weer even wennen, maar nu scheuren we ook weer overal naar toe. Februari werd er mij gevraagd of ik vak instructeur wilde worden, maar daar zat wel een cursus aan vast. Prima, geen probleem. Nog geen week later werd ik geroepen op kantoor. Ik was geselecteerd om in vier ploegen te gaan starten. Compleet verrast, omdat ik dan geen vaste plek meer zou hebben, maar was al op diverse plekken inzetbaar. Dit is wel moeilijker te combineren met het vak instructeur schap. Maar goed, zou dan wel de laatste machine van de afdeling moeten leren. Zou daar alle ruimte voor krijgen. Met zijn drieën in vier ploegen, terwijl de rest in drie ploegen zit. Met zijn drieën wel besloten om samen de BHV cursus te volgen, want een moest dat zijn. In totaal vijf cursussen gevolgd dit jaar en twee workshops. Qua opleiding in de productie zelf is weinig van gekomen, daar ik geregeld op andere plekken ingezet werd.
Half maart al weer lijstjes maken voor de paasattenties voor De Zonnebloem. Deze vlak voor Pasen ophalen en uitdelen aan de vrijwilligers, zodat deze die weg kunnen brengen naar zieken en mensen in de verpleeghuizen.
Op de laatste dag van april zijn wij samen als opa en oma verblijd met onze derde kleindochter. Daardoor hebben we onze vakantie ook weer gepland in de Achterhoek, zodat we voor de oudste twee ook nog iets kunnen betekenen in hun vakantie. Er op uit trekken met zo’n kleine is meestal dan geen optie. Na een paar nachtjes logeren en leuke dingen doen, moest opa dit jaar drie vakantieboeken maken. Dat doet hij elk jaar. In Power point foto’s plaatsen met teksten van hun eigen bijzondere uitspraken, maar ook van de leuke gebeurtenissen. Dit jaar was het picknicken op een regenboogbrug, over een brug lopen met aan de ene kant Nederland en de andere kant Duitsland. Wie doet dit nou lopend. Verder nog even een chippie eten en een capri sun drinken op een prinsessenbank. De meiden houden nu eenmaal van verrassingen.
Tussendoor even ontspannen in Nuenen tijdens de gezellige meeting. Opnieuw leuke nieuwe mensen ontmoet, maar ook oudgedienden gedag gezegd. Met een koffer extra vol verrassingen weer huiswaarts gekeerd. Opnieuw weer een geslaagde dag.
In September beginnen de voorbereidingen al weer voor de Nationale Ziekendag en Sinterklaas feest voor De Zonnebloem. Mijn partner is al zes jaar lid van het bestuur en verzorgd de activiteiten van de vereniging. Voor lijstjes en papierenwerk ondersteun ik haar hierin. Verder de afgelopen jaren ook veel dingen geautomatiseerd via de computer en een website hiervoor opgezet. Daardoor ben ik nu ook vrijwilliger geworden en verzorg de website van de vereniging, de webpagina van ons dorps website en bij de landelijke Zonnebloem onze webpagina. Verder help ik mee met de uitstapjes als rolstoel duwen of andere hand en spandiensten. Een boottochtje over de Vecht gemaakt en naar de kerstshow in de grootste Intratuin van Nederland geweest.
Na definitieve goedkeuring over de namen van wie een sinterklaas pakje krijgt, kan ik de lijsten en strookjes uitprinten. De strookjes moeten ook nog even gesneden worden. Dan de grote enveloppe opsturen naar een dorp ongeveer 35 kilometer verderop, waar we al meer dan dertig jaar een uitwisseling mee hebben.
Zo even rust…. Nou nee dus. Zwager moet gedwongen over huizen, maar hoeven er niet bij te zijn met het verhuizen. Wel gaan we daar later naar toe om diverse dingen op te hangen of in elkaar te schroeven. Verder opnieuw contacten leggen met de begeleiding en met nieuwe mensen, die qua hulp nu weer om de hoek komen kijken. We blijven eerste aanspreekpunt in mindere tijden, dus een goed contact is dan van groot belang, omdat we wel eerst weer een uur moeten rijden om direct hulp te kunnen bieden. Een helpende hand op afstand is dan ook prettig en van belang.
Eind november en begin december past mijn partner op de drie kleinkinderen bij hen thuis. Vader en moeder spelen Sinterklaas en zwarte piet op diverse plekken en voorzien zo extra in hun inkomsten.
Zelf druk in de weer met de uitwisseling van de 50 sinterklaaspakjes. Vrijdag komen ze alles brengen in een uur tijd. Lijsten moeten kloppen en worden goed gecontroleerd. De pakjesmakers krijgen ook een kleine attentie mee. Drie mensen moeten we nog nabellen en komen dan alsnog hun pakje brengen.
Zaterdag tegen de middag komen de vrijwilligers hun weg te brengen halen, nadat ’s morgens de andere vereniging alle pakjes hebben geruild met die van ons. Dan is er koffie met een stuk speculaas. Wie hard werkt moet ook lekker snoepen.
Met de eigen vijf pakjes die wij weg moeten brengen, keer ik huiswaarts. Verspreid over een aantal dagen brengen wij de pakjes naar de dorpsbewoners en plakken hier een gezellige middag aan vast met een praatje en wat aandacht.
Dan komt de kerst al weer om de hoek kijken. Nieuwe lijsten, nieuwe namen van zieke dorpsbewoners. Soms even dubben of die wel echt op de lijst moet. Vrouwtje met een andere vrijwilliger samen op pad voor inkopen, terwijl is in onze woonkamer al de behangtafel klaar zet, want ook nu moeten er weer een kleine veertig attenties weggebracht worden naar zieken en mensen uit Haarle, die in een verzorgingshuis verblijven. Ook de veranderde en aangepaste lijst ligt al weer klaar voor verwerking. In een paar middagen zijn deze dan ook al weer verdeeld onder de vrijwilligers.
Dan al weer op pad om onze kerstpakketten op te halen. Deze verdelen in een paar dingen die we zelf lekker vinden en dan ook dik verdiend hebben. Ook staan wij opnieuw weer stil bij de medemens met een minima. Daar gaat het tweede pakket (soms extra aangevuld) naar toe. Dit jaar mocht ik ook in opdracht van iemand anders een pakket aanbieden, die hiervoor zelf niet in staat was. Met plezier gedaan.
Vanaf januari komen wij weer in drie ploegen… voorlopig. We zien wel weer. Eerst gezamenlijk de kerst vieren en de jaarwisseling. Iedereen fijne dagen en al het goede voor 2019. We zien vanzelf wel weer wat dit dan gaat brengen. We blijven in ieder geval in beweging.
Reactie plaatsen
Reacties