Daar zit ik dan in mijn eentje op het grote station. Nu is lijkt het ’s middags om half twee vrij verlaten, maar ’s morgens en ’s avonds tijdens de spits is het hier vol met mensen. Ze gaan dan naar hun werk of naar school, iedereen pakt tegenwoordig het openbaar vervoer. Met de metro, trein of bus, je kan je dan ook alle kanten uit.
Net als altijd in mijn leven, ben ik op tijd bij een afgesproken plek. Dus ook op dit moment. De meeste mensen zullen hun werk of school hebben bereikt. Verder zullen velen die niet meer werken, nu wel voor de buis zitten. De opening van de Olympische spelen begint vandaag en natuurlijk wil jij je eigen stad wel op televisie zien.
Maar vandaag heb ik een andere visie. Na maanden van online daten is het vandaag de grote dag. Ik ga Liang ontmoeten hier op het perron. Kunnen we mooi samen gaan wandelen in het stadspark hier achter het station. We kunnen dan samen spreken over onze gezamenlijke interesses. We doen namelijk beide aan de sport Tai-Chi. Verder bespelen wij allebei een Guzheng, een Chinese tokkel instrument dat al een geschiedenis van 2500 jaar kent. Anders kunnen we altijd nog naar een karaokebar toe gaan. Neem aan dat hij ook wel kan zingen bij het spelen, net als ik.
Als ik een blik werp op de stationsklok, zie ik ook het uithangbord hangen van ‘No Smoking’ en ik moet hier eigenlijk wel stiekem om glimlachen. Als ik zie hoeveel rookwolken de dieseltreinen nog uitstoten, net als de industrie hier aan de stadsgrens, dan zal de smog die over de stad hangt niet snel verminderen, ook al wordt het openbaar vervoer hier goed benut.
Een trein komt binnenrijden. Precies op tijd, maar wel op het andere spoor. Liang kijkt om zich heen als hij is uitgestapt, maar ziet mij niet. Een scherpe fluit op mijn vingers doen hem omdraaien en ziet mij zwaaien naar hem. Wijs hem naar het uitgangsbord en begin net als hem nu ook snel te lopen naar de trap. Mijn hart bonst van de adrenaline, die hierbij los komt. Hier heb ik op gewacht. Mijn liefje is er.
Reactie plaatsen
Reacties