Het zal zo rond 2003 zijn geweest, dat ik begon met een cursus korte verhalen schrijven volgde. Gekregen van mijn vrouw als verjaardagscadeau. Had namelijk al vaker te horen gekregen om hier eens wat meer mee te gaan doen, dus vandaar deze cursus.
Na twee jaar elke maand een opdracht ingestuurd te hebben, zat ik met een map vol opdrachten, geen certificaat (eigen keuze, want daar doe ik toch niks mee) en beoordelingen van een persoon. Het was altijd voldoende tot goed. Wat nu?
Internet afgespeurd naar schrijverssites en na wat wikken en wegen kwam ik eind 2005 op de site van Schippie terecht.
Daar plaatste ik als eerste mijn eerste geschreven stukjes van de cursus ter beoordeling. Het was ook lang niet altijd goed. Maar wat wil je ook, veertig jaar van school en je spreekt en denkt ook nog eens in het dialect. Dat is hier algemeen de voertaal. Dapper ontving ik de opbouwende kritiek van medeschrijvers, maar ook handige tips om het beter te gaan doen. Meeschrijven op thema’s is dan ook een goed leerproces, zodat je blijft schrijven en lezen bij anderen. Het laatste is ook heel belangrijk als je wat wil leren.
Wat een schrik in het jaar 2011. Schippie sloot zijn site na veel wikken en wegen. Begrijpelijk als zijn eigen gezin en zijn zaak op de eerste plaats komen. Het is ook een hele verantwoordelijkheid wat je neemt. Wat nu?
Via internet een eigen website gemaakt via jouwweb.
Gemakkelijk als je een eigen website wilt maken. Je hoeft alleen maar een beetje knippen en plakken kunnen, naast een beetje sleepwerk. Een kind kan de was doen.
Gelukkig hadden mensen van de ‘oude’ site nog contact met elkaar. Dit resulteerde in een webpagina met de laatste nieuwtjes. Hulde aan Anna (Zilverfeetje) en Mieke (Sacrajewa), die dit als hun opdracht zagen, om de groep zoveel mogelijk bijeen te houden.
Hier las ik ook naast de berichten per mail, dat er een nieuwe site werd geopend door een paar oudgedienden. Web Tales werd geboren.
Na een eerste gewenning, kwamen vele oudleden terug. Hier heb ik zelf ook mensen op aan gesproken en gewezen. Al snel voelde het weer vertrouwd en staat de vlinder dan ook voor de vrijheid van schrijven, die we hier mogen ervaren. Of je moet het wel heel bont maken. Deze vrijheid staat voor mij om een goede gezonde gezellige ontwikkeling mee te maken als schrijver. Het heeft mij al een boek gebracht, een eigen website en schrijf nu als maandelijkse columnist in ons dorps informatiekrantje, wat elke week verschijnt. Verder schrijf ik mee op wedstrijden met wisselend succes.
Nou lieve vlinder, ik mag hopen dat je nog jaren rond mag fladderen en ook nieuwe talenten de kans wilt geven, om net als ik zich zo verder te kunnen ontplooien tot…
Bedankt dat je al zeven jaar ons boegbeeld wilt zijn. Kom vaak naar jou kijken, maar probeer anderen voort te helpen, daar waar ik ook geholpen ben en nog steeds wordt. Samen maken we er wat moois van.
Reactie plaatsen
Reacties