Levenspuzzel.

Van het concert des levens krijgt niemand een program, aan deze spreuk moest ik het eerst aan denken bij deze foto. We leven allemaal een eigen leven. De meesten onder ons, hebben normen en waarden van huis uit mee gekregen. Uitzonderingen hou je altijd, maar wat als je alles op eigen kracht moet doen. Dan heb je heel wat uit te puzzelen.

Je hoopt voor ieder, dat ze op het rechte pad blijven. Het hangt er wel van af welke invloeden van buiten ons pad kruist. Daar hebben we niet altijd grip op. Hierdoor kan je in een diepe put raken, waar je uiteindelijk zelf weer uit moet komen. Dit kan eventueel met hulp, maar de puzzelstukjes moet je zelf leggen om een pad te volgen.

Zo kom je in jouw leven heel wat puzzels tegen. De een met maar een paar stukken, de ander met het gevoel van duizenden stukjes. Hier heb je dan ook meer tijd voor nodig. Hoeveel tijd, dat bepaal je uiteindelijk zelf.

Een puzzelstukje kent nu eenmaal grillige vormen. Vaak kennen ze valkuilen, maar ook koppen om weer aan te haken. Geborgen in samenhang zijn ze dan ook het sterkst en kleurrijk. Je moet alleen de juiste stukjes vinden en dan vallen er soms anderen vanzelf op de plaats.

Eigenlijk is het best wel gek. Als ons leven al ene grote puzzel is, waarom we ons dan ook nog eens druk maken met de kartonnen puzzelstukjes of het uitpuzzelen van raadsels in de denksport. Is het soms om even uit ons eigen leven te ontsnappen? Of zorgt ervoor dat we de puzzelstukjes zo op hun plaats krijgen. Wie het weet mag het zeggen.

Je hebt gradaties van een tot vijf sterren. Hoe meer sterren, hoe moeilijker het is. Hoever je uiteindelijk komt, is maar net hoeveel tijd je erin steekt. Wat wel belangrijk is, blijf er lol in houden. Hoeveel sterren je uiteindelijk ook haalt, zorg dat jouw puzzelstukjes op de plek liggen, zodat je terug kan kijken op een goed leven die je geleid hebt.