Acaciaboom moet wijken.

Wat zien houten voorwerpen er toch altijd levendig uit, zelf als ze onder een laagje sneeuw zitten. Neem deze houten bankjes, aan de rand van het park. Deze hebben een geschiedenis van enkele decennia oud. Laat ik er een stukje over vertellen.

Aan de rand van de stadsgracht stond een grote Acaciaboom. Deze heeft al meerder levens gered, daar de weg een scherpe bocht maakt en toch rijden de mensen er hard. De boom was wel beschadigd, maar niet ziek of zo.

Door de gemeente is er plannen gemaakt, om deze plek veiliger te maken. Vandaag of morgen zou het wel eens echt mis gaan en zou een auto de gracht in kunnen rijden. Met alle gevolgen van dien.

Dit wilde de gemeente graag voorkomen.

Men was er over eens geworden, dat er een rotonde moest komen. Een met dubbele banen, zodat ook de nieuw aan te leggen weg naar nog te bouwen nieuwe stadswijk erop aangesloten kon worden. Twee vliegen in een klap slaan, wordt zoiets ook wel genoemd. Hiervoor moest de oude Acaciaboom wel voor wijken.

Er zijn enkele protestacties van actievoerders, de boom zou verplaatst moeten worden. Na toezegging zou het een nieuwe bestemming krijgen. Dat dit in de vorm van bankjes zou zijn, is er op dat moment niet bij vertelt. De boom is vakkundig gerooid en afgevoerd.

Na nieuwe protesten is er kenbaar gemaakt, dat er bankje van gemaakt gaan worden en zo wordt terug wordt geplaatst. Tevens zijn er enkele nieuwe bomen geplant.

Bij het installeren en het onthullen van de bankjes, heeft de wethouder nog een heus gedicht voorgelezen.

Het luid als volgt.

Acacia

met pijn in mijn hart moest ik je laten gaan

verkeersveiligheid kwam in het geding en stond dus vooraan

van dik hout zaagt men nu eenmaal planken

hier wil de gemeente jou nog even voor bedanken

je bent nu terug op de oude plek

alleen in een ander bestek

de zittenblijvers blijven je vertellen

over hun leven en hun metgezellen

zo dicht bij de gracht

weer tussen de bomenvrienden gebracht

geniet ondertussen van je pensioen

want in dit park is altijd wel wat te doen

Een kort applaus volgt en de bankjes worden snel in gebruik genomen door de senioren van het verzorgingstehuis in de buurt, als de heren van de gemeente weg zijn. Deze hebben vast nog andere verplichtingen.