Fly Away.

Wat een luxe. Je familie weerzien rondom de weilanden van Schiphol. Elk jaar is het weer een happening, voordat wij naar warmere oorden vertrekken. We zien dit als een jaarlijkse reünie. Vaak wordt er toch nog op ons gejaagd en de sterkste en slimste onder ons, worden tot winnaars uitgeroepen het spectaculaire spel Fly Away.

We worden gezien als ongewenst vreemdeling, omdat men geen grip heeft op onze aanwezigheid. Het blijft een terugkerend probleem volgens de directie van Schiphol. Als er nu eerst eens duidelijkheid zou zijn, waar wij wel samen mogen komen, zou dat al een hele boel schelen. Nu worden er tijdens dit spel bizarre menselijke gruwelijkheden gebruikt. Zo kan je gevangen worden genomen en word je misschien vergast, gedood of verplaatst. Je wordt uit de lucht geschoten met hagel, maar dan weer van een heel ander kaliber, waar we soms doorheen vliegen midden in een bui. Of we worden verjaagd door roofvogels op ons los te laten, het is soms ook bij de beesten af. Het is echt een bizar spel op leven of dood.

Maar nu in deze coronatijd lijkt alles net even anders te gaan. We worden verjaagd, maar overleven dit wel. Nu zitten we met ons groepje aan de rand van een taxibaan. Dit na een dag en een nacht met familie te hebben doorgebracht, zijn wij klaar voor de reis.

“Victor Charlie Charlie, we zijn klaar voor vertrek.” Zo meld ik mij met de nodige humor ons groepje aan.

“Startbaan is vrij voor gebruik”, hoor ik mijn naaste medevlieger antwoorden.

“Ten, nine, eight, seven, six, five, four, three, two, one, zero, and go.” Alsof we in een formatie vliegen, zo stijgen we gezamenlijk in een vloeiende beweging op. Nu we de luxe hebben en de startbaan mogen gebruiken, klinken er toch een paar doffe knallen.

Niet erg hoor, ze willen ons weer eens verjagen, omdat wij met honderden tegelijk nu vertrekken. Dat kan de verkeerstoren waarschijnlijk niet aan. We vliegen zonder vluchtnummers en dat schept nu eenmaal verwarring. Ik begrijp dit wel.

Maar laat gewoon ons eigen ding maar doen en je bent van ons verlost, denk ik dan bij mezelf. We vliegen weg in een prachtige V-vorm en men kan zien wat voor kant we uitgaan. Hoe gemakkelijk wil je het hebben. De knallen die nog volgen klinken steeds verder weg. We hebben een veilige start gemaakt en zijn nu onderweg naar het warme zuiden. Daar zullen we de anderen wel weer zien hoop ik, want je weet maar nooit in ons turbulente leven. We hebben nu eenmaal een zwaar beroep.