Natuurmoment.

Na een prachtige rit door de bossen kom ik verrassend langs een open stuk waar een ven ligt. Omdat ik al de nodige kilometers heb gereden, besluit ik op deze plek even een stop te houden voor een slokje drinken uit mijn thermoskan en het eten van een banaan. Achter een bankje zet ik mijn fiets neer en neem er vervolgens op plaats. Geniet er even lekker van.

Blup… hoor ik opeens en zie de opspattende druppel nog net weer terugvallen in het water. Gehypnotiseerd door de kring die dan hierdoor ontstaat, volg ik deze totdat deze de kant raakt en verdwijnt. Toch wel wonderlijk hoe dit natuurverschijnsel ons als mens zo kan boeien en je hoeft er niks voor te doen.

Dan besef ik ineens dat dit niet zo natuurlijk hoeft te zijn. Kijk snel door het luchtruim heen of ik daar nog een vogel zie vliegen, die dan misschien iets heeft laten vallen. Maar nee, niks te zien.

Zit er misschien vis in deze ven? Op zoek naar antwoord speur ik over het water naar luchtbellen en ministromingen in het water, als een vis zich omkeert. Nee ook niet.

Dan kunnen er nog twee dingen zijn. Een gasbel, welk kan ontstaan door rottende oude planten op de bodem, al lijkt het zo niet met dit helder water en zanderige bodem.

Zou het dan toch een monster kunnen zijn, net als bij het meer van Loch Ness in Engeland?

Een onbestemd gevoel overvalt mij. Voel me plotseling niet meer zo alleen op deze plek. Snel pak ik mijn spullen en druk deze in mijn fietstas. Ik weet niet hoe snel van deze eenzame plek weg te komen. Ik fiets hard weg en kijk nog een paar keer om. Is het verbeelding of hoorde ik daar toch nog iets…

Ik trap snel door.