Het is stil op mijn schrijverskamer. Iedereen is in diepe rust. Lekker ongestoord mijn woorden tikkend op mijn laptop. Dit is mijn wereld, als ik schrijf.
Ongestoord kunnen schrijven, al is het midden in de nacht. Woorden vloeien uit mijn hersenpan, waar het al weken broeide.
Heerlijk dat deze woorden kunnen komen tot een levensecht verhaal. Tienduizend woorden vannacht heb ik mezelf beloofd. Voordat ik mijn hoofd leeg heb, staan deze wel op schrift. Ruimte makend voor het volgende verhaal. Ga daarna wel slapen, anders zie ik het morgen wel.
Het is dat ik dit zo doe, een ander heeft weer zijn persoonlijke manier en ruimte. Daar is ook helemaal niks mis mee. Ga jij voor nu maar slapen, ik kom straks wel een keer.
In kleermakerszit op mijn speciale slaapbank voor een prachtige fotoposter, dwaal ik terug in mijn eigen wereld.
Reactie plaatsen
Reacties