Als de bladeren van de bomen beginnen te verkleuren, mag ik graag in de bossen rondstruinen. Genieten van de variabele kleurenpracht, maar ook van de diverse verschillende soorten boombladeren. Zichtbaar dichtbij op de grond.
Lopend tussen al dat moois, gaan de gedachten nog regelmatig terug naar vroeger. Toen waren we ook regelmatig in het bos te vinden. De diverse bladeren in verschillende kleuren en vormen werden dan verzameld. Net als de verschillende groottes in eikels en wilde en tamme kastanjes.
De bladeren werden te drogen gelegd tussen oude catalogen, met daarop een aantal zware puzzelboeken.
Dan waren de eikels en kastanjes aan de beurt. In de platte kant van de eikel werd een gat geprikt met een priem. Een afgebrand lucifersstokje erin en je had een prima tol om te tollen.
De diverse diktes en versieringen met krijt aan de buitenkant, deden onze vrije tijd aardig verlengen. De dopjes van de eikels werden gebruikt om te fluiten. Je pakte ze met beide handen tussen duimen en wijsvingers vast en dan blies je tussen de duimtoppen door.
De gezochte kastanjes pelden we al in het bos. Daar waren ze al gekraakt met stevige takken.
De tamme kastanjes werden eerst te drogen gelegd, nadat we er in het bos al genoeg van gegeten hadden.
Van de wilde kastanjes maakten we met saté prikkers de meest verschillende soorten dieren, al was het zelf met de grootste fantasie soms moeilijk te ontdekken.
Niettemin een fantastische tijd, waar we nog veel dingen samendeden met spelletjes en activiteiten.
Tegenwoordig probeer ik dit over te brengen naar onze kleinkinderen, die dit een nieuwe ontdekking vinden. Dan mag je als opa ook nog even weer kind zijn, als we samen door de bladeren zee rennen of ze hoog in de lucht gooien om ze te zien dwarrelen naar beneden.
De bladeren schilderen is nu meer in.
Gelukkig heeft opa al een aantal te drogen gelegd, zodat we met een regenachtige dag ook nog een activiteit in huis hebben.
Reactie plaatsen
Reacties