“Hé, kijk uit. Je staat bijna op mijn paasontbijt!”
Vanmorgen scheen zo prachtig de zon, zodat ik heb besloten om mijn wandelschoenen aan te trekken en een wandeling te maken op tweede Paasdag. Wel moet ik mijn winterjas nog aan door een frisse wind, maar dat mag de pret niet drukken. Ik loop de blauwe route van ongeveer vijf kilometer.
Vanuit het dorp begint deze naast de aangelegde parkeerplaats aan de rand van het bos. Het pad loopt door de verschillende bossen, waar hier en daar veldjes liggen. De een is aangelegd met wilde bloemen, zodat de bijenstand op peil blijft. Een ander veld wordt gebruikt voor gewassen, zodat de wilde dieren in het bos ’s winters ook wat te eten hebben en zo toch ongestoord hun gang kunnen gaan.
Op een van die bloemenvelden ligt dus de Paashaas te genieten van zijn paasontbijt, aan de rand van zo’n in het wild liggend bloemenbed. Zo kan hij de kinderen in het speelbos mooi in de gaten houden. Uiteindelijk wil je natuurlijk wel dat alle eieren gevonden worden.
“Sorry hoor. Ik was even afgeleid door de spelende kinderen. Voor hen is het veel beter dat ze even in de buitenlucht zijn. Daar krijgen ze hun portie vitamine D mooi mee binnen.”
“Daar heb ik mooi voor gezorgd”, zegt de Paashaas trots. “Ik maak mij graag even druk voor het eerste grote feest. Daar gaat natuurlijk wel een lange voorbereiding aan vooraf.”
De Paashaas geniet duidelijk van zijn vakantie na alle drukke werkzaamheden en dat komt hem ook toe. Dus gun ik hem deze ook graag en vervolg nu mijn wandeling en kijk beter uit waar ik mijn voeten neer zet. Je wilt tenslotte niet vermorzeld worden door een grote schoenmaat. Zeker de Paashaas niet, die jaarlijks zijn nuttige inbreng heeft.
Reactie plaatsen
Reacties