Het zal begin jaren negentig zijn geweest in de vorige eeuw, dat hartreanimatie enorm in opgang kwam. Het Rode Kruis kwam hier als eerste mee.
Later begonnen andere partijen hier ook mee. Vanuit de EHBO in ons dorp werd dit gestimuleerd om te volgen. We hadden pas een huisarts in ons dorp, maar samen met de buurtdorpen hadden ze in de weekenden een piketdienst, zodat ze vaker een weekend vrij waren. Zeg maar de voorloper van de huisartsenpost, die we nu kennen.
Als er activiteiten in ons dorp zijn, dan is het vaak in het weekend.
De dag dat de lessen werden gegeven, was ik zelf verhinderd. Met een paar anderen hebben we de reanimatie gehaald in een buurtdorp, waar we de lessen gevolgd hadden. De basiskennis heb je dan, al hoop je dat nooit in de praktijk te hoeven gebruiken.
Ongeveer tien jaar later speelde ik als lotus bij een groep BHV voor de Haarlese ondernemer. De les werd gegeven door onze instructeur. De les werd gegeven in het hotel in ons dorp en liep bijna ten einde, toen de eigenaar die even de les was uitgelopen, weer binnen. In de zaal was een man onwel en of de instructeur even wilde kijken. De les werd meteen beëindigd en ik liep mee om eventueel onze instructeur bij te staan.
De man in kwestie werd steeds beroerder en raakte buiten bewustzijn. Een arts uit een naburig dorp vanuit de piketdienst, was inmiddels al opgeroepen. De adem stokte en de arts die net binnenkwam, kon samen met de instructeur beginnen met de hartreanimatie. Heftig om te zien en ondertussen werd er een ambulance met spoed opgeroepen. Deze kwam even later en de broeders namen het met professionele apparatuur hun werk over.
De man heeft het uiteindelijk niet overleefd, maar werd wel meegenomen door de broeders. Overleden tijdens transport, zoals dat dan netjes in het verslag kwam te staan.
Dit heeft wel een hele impact gehad in mijn EHBO leven. Veel gepraat met de instructeur en later de instructrice. Al met al wel bijna tien jaar getobd of ik de reanimatiecursus wel zou blijven volgen. Heb het uiteindelijk altijd wel gedaan. Het beeld van die morgen heeft lang een stempel hierop gedrukt.
Het moment kwam dat de reanimatie gescheiden werd van het EHBO-verlengingsdiploma. Dat kwam omdat de AED werd geïntroduceerd in Nederland. Dat was voor mij bijna het punt om te stoppen met reanimatie. De instructrice haalde mij over om toch een keer de vernieuwde herhaling van de reanimatiecursus te doen met de nieuwe AED.
Dat werd een kantelpunt in mijn EHBO leven. Het apparaat gaf mij rust en steun tijdens de oefening. Ik was er eindelijk doorheen. Natuurlijk is het opnieuw basiskennis die je hebt en hoop je het nooit in de praktijk nodig te hebben, maar toch ben je weer een stap verder en kan je handelen, indien nodig. Hoop alleen dat het niet opnieuw zo’n impact op mijn leven zal hebben.
Reactie plaatsen
Reacties