Alexander de Grote.

Mary heeft aan de blik van de boer al gezien, dat hij met veel belangstelling naar zijn Alexander heeft gekeken. Ze wist gelijk hoe laat het was. Alexander zou verkocht gaan worden. Na een paar dagen neemt ze in de wei Alexander dan ook even apart.

“Alexander, je wordt waarschijnlijk als springpaard worden verkocht. Ik zal alles doen om jou zoveel mogelijk te vertellen in de komende weken hierover voor de juiste galop voor de aanloop van een succesvolle carrière.”

Alexander schrok wel van de droevige blik van zijn moeder. Dit had ze vast al eerder meegemaakt. Voor haar zou hij zijn best gaan doen om te slagen hierin, dan kan ze trots zijn op zijn veulen.

Zo kunnen de mensen die over de weg rijden, regelmatig een merrie met veulen samen zien rennen door het weiland.

Weken verstrijken. Alexander, die inmiddels al aan een halster gewend is geraakt, wordt nu opgehaald. In de manegebak mag hij aan een lange lijn rondjes lopen en rennen, terwijl er mensen buiten de bak naar zijn kunsten kijken.

De boer is met een van hen in gesprek en het handjeklap gaat beginnen. Al snel komen ze tot de juiste prijs.

Enkele weken later is het al zover. Alexander wordt opgehaald en in een trailer gezet. Als de landrover met trailer langzaam wegrijden, rent Mary in de wei zover mogelijk mee. Op het eind in de hoek kan ze niet verder.

“Succes.” Hoort Alexander haar nog roepen.

Mary blijft verdrietig achter.

De boer vindt haar de volgende morgen dood in het weiland. Blijkbaar van verdriet gestorven. Nu heeft de boer niks meer, behalve het geld.

Zou er nog een nieuwe merrie komen?

Alexander heeft belofte gehouden. Is een echt succesvol springpaard geworden. Naast de vele prijzen, mocht hij ook twee keer schitteren op de Olympische spelen. Zijn vruchtbare zaad zorgt nu voor vele nakomelingen. Niet wetend dat zijn moeder al is overleden, hoopt hij toch dat ze trots is op haar zoon.