Laatst liep ik een rondje in het bos. Wat een ravage, wat een kaalslag. Net of er een veldslag in Haarle was geweest. Kan me zo uit de geschiedenisboekjes zo geen veldslag herinneren, buiten de bevrijding na de Tweede Wereldoorlog van Haarle om.
Armen, gebroken onderdelen of afgerukte stukken, van alles lag daar.
Even later zag ik de dader staan, een eenarmige bandiet en de arm helemaal gestrekt. Deze was zo lang mogelijk gemaakt, tot in de top van de bomen. Een Atlas, die zeer behendig om zijn as kan draaien. De boomchirurg was hier bezig en zo te zien niet in zijn eentje.
Goed dat de bomen op zijn tijd nagekeken worden. Als je dan beter kijkt, zie je de schimmels zitten onder de schors. Vooral als de schors hier en daar is weggehaald. De torren en kevers die voor de opruiming daar aanwezig zijn, doen hun werk vakkundig. De specht heeft voor ons van tevoren al een kijkgat gemaakt en de chirurg erop geattendeerd dat er wat mis is hier.
De dikke takken die je niet graag op je hoofd wilt hebben, zijn er nu uitgehaald. Bomen die te ziek zij, worden uit voorzorg gekapt, zodat ze niet meteen een gevaar vormen bij een harde wind of storm.
Voor de bomen zelf is het ook fijn, als ze meer licht en lucht krijgen. Dan kunnen ze hun werk ook weer beter doen en zullen weer groter groeien. Al zullen sommige bosbewoners even een ander plekje moeten zoeken, waar ze zich voor even weer veilig wanen. Totdat de rust weer is teruggekeerd en de begroeiing het toe laat, om er weer terug te keren. Het was toch hun plekje geworden, al is er soms veel veranderd.
Toch fijn dat we zo vrij veilig kunnen wandelen, hardlopen of fietsen, want daar doen we het allemaal voor. Al worden de sporen van het gebruikte materieel voor de bosbouw niet altijd helemaal gewaardeerd, toch is het de natuur wat zich uiteindelijk vanzelf weer hersteld. Wel met een beetje hulp van de mens.
Reactie plaatsen
Reacties