Vroeger werden we aan het werk gezet om zelf de kippeneieren te schilderen voor Pasen. Een heel werkje, want je at er wel een stuk of drie a vier per persoon. We waren met ons achten thuis, dus tel maar na.
Eerste Paasdag was traditioneel met een gezamenlijk ontbijt ’s morgens. Verder waren er die dag spelletjes, kaarten of lezen. Tussendoor kwam naast de koffie er een chocolaatje op tafel. Dat maakte de dag extra feestelijk, want normaal kregen wij dat niet.
Tweede paasdag ging mijn vader ons vooruit naar een stukje bos. Mijn moeder kwam dan een half uur later met ons op de afgesproken plek. Een oude deken om op te zitten werd op de grond gelegd. We mochten binnen een bepaald stuk de geverfde eieren zoeken. Het aantal werd van tevoren bekend gemaakt. We maakten er een sport van, wie de meeste eieren kon vinden. Binnen een mum van tijd waren alle eieren gevonden en konden we op het kleed onze eieren pellen en opeten.
In de fietstassen werden verschillende attributen tevoorschijn gehaald. Badminton rackets, een bal, een koe touw met een plankje. Bij de koe touw werden de einden aan elkaar geknoopt en half over een dikke tak gegooid. Over de uiteinden van de twee lussen werd een plankje overheen gehangen en zo had je een schommel in het bos. Zo verbleven we wel vaker een middag op een plek in het bos.
Van een keer kan ik me nog een leuke anekdote herinneren. Mijn vader had vooraf de eieren verstop en op het moment dat wij daar met zijn allen aankwamen, waren er diverse eieren weg. Meegenomen of opgegeten door dieren in het bos. Sindsdien verbleef hij daar op de plek tot wij kwamen om de paaseieren te zoeken.
Reactie plaatsen
Reacties