Een grote stevige man komt hen ophalen bij de receptie. Hij stelt zich voor als Harrie van Balen en neemt de beide mannen mee naar zijn kantoor.
Zelfs hier in deze kamer is alles gericht op de tweede wereldoorlog. Fotobehang van een luchtduel van vijandige vliegtuigen die elkaar bestoken.
Een tank op het bureau met de loop omhoog, waar de loop dienstdoet als pen om mee te schrijven. Een mok van het museum zelf met een foto van een tank erop, die hier vast ook als souvenir verkocht worden in een serie van tanks. Zelfs een standaard op een voet, met daarop vele verschillende vlaggen vastgebonden aan een vlaggenmast. Vlaggen van de bondgenoten, maar ook van de vijand.
Dan wordt er koffie binnen gebracht. Harrie geniet van de rondkijkende blikken van Bert en Bart in zijn kamer en vertelt even later het verhaal over de slag bij Overloon. Na dit verhaal is het even stil.
“Maar nu ben ik wel benieuwd naar jouw verhaal Bart. Heb van Bert wel het een en ander begrepen en dat je wat spullen aan het museum wil gaan schenken. Dat is heel mooi. Toch gaan we wel selectief te werk en kunnen niet alles hier zo maar naar toe brengen of onderbrengen. Soms hebben we van bepaalde voorwerpen al een hele voorraad. Maar ook daar kunnen we bij jou in de buurt soms een plaatselijke musea aanwijzen en hen gaan benaderen. Voor wapens geldt een ander verhaal. Die moeten in overleg met de politie, deskundig onklaar worden gemaakt, mits er geen misdrijf mee is gepleegd. Dan praat ik wel over echte vuurwapens. Indien nodig zal er ook nog mee geschoten worden, als dit nog mogelijk is.
Dan gaat het wel om verdachte wapens, waar destijds zogenoemde oorlogsmisdaden mee gepleegd kunnen zijn met het gevaarlijke verzetssituaties.
Dit ik vooraf wil zeggen, maar dat is voor latere zorg, dus steek van wal zou ik zeggen.”
Opnieuw doet Bart zijn verslag over de ontdekkingen die hij gedaan heeft en legt tot slot de meegebrachte medaille en oorkonde voor Harrie neer. Deze bestudeerd de oorkonde en medaille zorgvuldig met een loep.
“Durf bijna met zekerheid te zeggen, dat deze echt zijn. Als je deze ons wilt schenken, dan komen ze zeker in het museum te hangen. Zelf hier kennen we verhalen over verzetsheld Frans de Jager. Hij heeft vele onderduikers gered en ondergebracht in de omgeving. Altijd wordt er met lof over hem gesproken. Maar dit is aan jou.”
Zo besluit Harrie zijn korte betoog. Bart knikt dat hij het goed begrepen heeft.
“Dan lijkt me het beste dat we een lijstje maken met namen, van mensen die er eventueel bij moeten zijn. Dan kunnen jullie met mij als gids meteen een inventaris opmaken, voor de spullen die er zijn en erover hoe te handelen met eventuele vergunningaanvragen van de juiste personen die hierbij horen.”
Nu is het Harrie die knikt.
“Dan lijkt me een afspraak over een maand wel geschikt. Zal de commissaris van de politie bellen, Neem zelf een persoon mee van het archief. Een commissaris van de koningin kan misschien ook nog wat beteken voor eventuele onkosten. Moet jij nog iemand meenemen Bert?”
Deze schudt zijn hoofd.
“Misschien nog iemand van de spoorwegen. Van deze bijzondere tunnel weten ze door de begroeiing waarschijnlijk niets van.
Zou natuurlijk niet graag voor extra kosten op willen draaien, want dit is vast illegaal gebeurd. Verder denk ik nog even aan iemand van Staatsbosbeheer, omdat als de schuilplaatsen misschien uitgegraven moeten worden, zij daar wel het materiaal ervoor hebben.”
“Nou dan kom ik uit op acht man, met ons drieën meegerekend. Zal deze mensen zo spoedig mogelijk benaderen en dan horen jullie nog van mij. Dan nodig ik jullie uit voor een bezoekje aan ons mooie museum, nu jullie er toch zijn. Ga zelf niet mee, want er is nog genoeg te regelen hier.”
Verrast kijken Bert en Bart naar de twee vrijkaarten die voor hen wordt neergelegd. Een onverwachte meevaller. Dat is nooit verkeerd.
Stoelen worden naar achteren verschoven en het afscheid volgt. Met een ‘tot de volgende keer’ en een stevige handdruk gaan de mannen uit elkaar.
Even later lopen Bert en Bart het museum binnen en genieten vooral van alle documentatie over het verzetswerk waarover dit museum beschikt. Daar past het werk van Bart’s oom prima tussen. Het is laat geworden die middag.
Reactie plaatsen
Reacties