Laatst wilden wij een rondje fietsen in de buurt. We reden langs een tuin met een glazen potje precies midden in de tuin.
Een vreemd gezicht is dat wel, vooral als je de achterliggende gedachte niet kent. Maar we fietsen verder en vergeten al snel dit voorval, omdat je nog een hele tocht voor de boeg hebt.
Als je twee dagen verder in de week weer langs de bewuste tuin komt tijdens een wandeling, kijk je onbewust of het glazen potje er nog staat. Opnieuw vraag jij jezelf af naar het nut van dit potje midden in de tuin. Weer kom je niet tot de oplossing.
Drie keer is scheepsrecht zegt men dan. Als we er ’s avonds met een wandeling opnieuw langs de bewuste tuin lopen, is de man des huizes in zijn tuin aan het werk. Hij gooit net het glazen potje met inhoud leeg, als ik op de zijkant een streepje ziet staan. Daarna ruimt hij de tuinslang met zwenksproeier op, waarmee hij de tuin mee heeft gesproeid.
Vervolgens kijkt hij ook nog even naar de nok van hun dak. Daar staat een windwijzer op.
Stukje bij beetje begin ik het langzaam te begrijpen. De puzzelstukjes vallen langzaam op zijn plek.
Deze man is een amateur meteoroloog. Weet uit welke hoek de wind vandaan komt en hoeveel hemelwater er is gevallen. Maar met deze droogte, sproeit hij kunstmatig bij. Het streepje op het glazen potje vertelt hem dan de hoeveel water per vierkante meter tijdens het sproeien. Is het streepje bereikt op het glazen potje, dan gaat de waterkraan weer dicht. Toch wel slim van deze Willie Wortel. Een glazen potje is altijd wel ergens te vinden in onze levensloop en een streepje erop is dan snel gezet. Nu alleen nog een zonnewijzer voor de tijdwaarneming. Of zou hij daarvoor gewoon de kerkklok gebruiken van het dorp.
Hoeft daarvoor alleen maar even naar rechts te kijken vanuit zijn voortuin.
Reactie plaatsen
Reacties