“Opa Martin, mag ik tekenen?”

“Natuurlijk Loïs. Opa zal even een paar blaadjes pakken en de kleurpotloden.”

“Nee opa… buiten met de krijtjes.”

“Maar het regent buiten”. Opa probeert haar nog op andere gedachten te brengen, maar het helpt niet. Even verschrikt kijkt ze door het raam naar buiten, waar de zon heerlijk schijnt. Opa maakt weer eens een grapje. Het is alleen wat frisjes buiten.

“Opa doet een grapje maken. Kom opa, geef mij maar een hand.” Aan een vinger in haar kleine knuistje wordt ik mee getrokken naar de keuken toe. Ze pakt de grote schippersklompen van opa en oma. Opa trekt zijn eigen klompen aan en Loïs stapt met haar schoenen aan in die van oma.

“We trekken wel eerst een jasje aan jongedame.”

“Hoeft niet opa.”

“Jawel… anders gaan we niet tekenen buiten.”

Na een paar meter lopen is het toch al te zwaar en trekt ze de klompen van oma uit. Ze blijven staan waar ze uitgetrokken worden.

De jassen worden aan getrokken bij deze eis van opa en dan stappen we samen naar buiten toe, terwijl onderweg de klompen van oma terug gezet worden.

Onder de overkapping staat een mandje met de gekleurde krijtjes en een kniematje. Tot mijn verbazing loopt ze eerst naar de fietsschuur toe.

“Opa… kan jij de deur open maken.”

“Maar Loïs… we gaan tekenen en niet fietsen. Dat doen we een andere keer weer.”

“Opa… de deur open maken.” Aan haar stem verneem ik dat ze heel vol beraden is en in de schuur wil kijken. De sleutelbos komt tevoorschijn uit mijn broekzak en ik zoek de juiste sleutel. De deur gaat open en de kleine meid loopt de schuur binnen en kijkt even rond.  Aan haar blik kan je zien dat ze het gevonden heeft wat ze zocht.

“Daar opa.” En wijst naar de vensterbank voor het raam, waar vele spulletjes op liggen. Daar zie ik nog een kniematje liggen.

“Voor opa.“

Ze drentelt al weer naar buiten en er van uit gaande dat opa haar goed begrepen heeft. Even later liggen we allebei met de knietjes op de mat te tekenen op de trottoirtegels.

Ook krijgt opa nog opdrachten om Bumba te tekenen en dat kan opa nog wel, al kijkt hij dit zelden. Ook de circustent komt er bij naast te staan.

Met een kwartiertje is er binnen een kopje thee met een Bumbakoek er bij. Natuurlijk wordt er snel even alles weer opgeruimd, want nu wordt er binnen verder gespeeld.

©2012 Martin Wichink.

Klik hier om naar boven te gaan.