Op het terras van restaurant de liefde zit een grof gebouwde man te genieten van zijn glas bier. Opvallend aan hem is zijn gouden oorbel in zijn linkeroor, maar ook de vele tatoeages op zijn blote armen. Hier en daar kijken de mensen om en gniffelden dan wat in het geniep.

Yoreck, de uitbater van het restaurant, ziet het allemaal gebeuren achter de bar en kent de man wel.  Het is Willem van de binnenweg. Op zijn zorgboerderij ‘de brakke grond’, geeft hij oud-gevangenen uit de Ooyerhoek en de Kruisberg een tweede kans. Het zijn mensen die anders buiten de boot zouden vallen bij de reclassering. Zo krijgen ze toch een baan met behoudt van hun uitkering, zodat ze niet in het oude patroon terug vallen. Samen telen ze bio producten voor verkoop op braderieën en rechtstreeks verkoop uit de boerderijwinkel. Restaurants uit de omgeving hebben hen ook ontdekt en bestellen dan ook daar verse groenten en fruit van het land.

“Is dat Willem?”, vraagt chef Margreet aan Yoreck. Deze knikt bevestigend.

Willem die naar de voorbij lopende mensen kijkt, ziet dat er een glas bier naast zijn lege glas wordt gezet en zijn blik gaat omhoog naar de persoon die dit brengt.

“Hee Margreet. Hoe gaat het?” Vraagt Willem als hij haar herkend.

“Goed Willem, dank je. Met jou ook alles goed?

Willem knikt bevestigend, maar kijkt ook naar het notitieboekje in Margreets hand.

“Ik wilde je nog wat vragen Willem. Ben bezig met nieuwe recepten voor ons restaurant. Het gaat om de sprokkelmaand, waar ook met Valentijn de liefde om de hoek komt kijken. Heb jij nog aparte groentes voor de liefde, zoals voor het menu ‘allerliefste’ en ‘vlinders in je buik’, die ik bedacht heb?

Willem krabt even op zijn kruin en denkt even diep na.

“Typische groente voor die maand is witlof. Daar zou je With Love van kunnen maken. Het wordt tenslotte met liefde geserveerd. Prima te koken, maar zelf eet ik het liever rauw gesneden. Roer er halfvolle slasaus door heen en snij er grof walnoten bij. Goed mengen en het is heerlijk eten. Ook de bietjes zijn dan in trek. Mooi rood voor de liefde. Eh… even denken, hoe heten die andere vergeten groente ook al weer? O ja, de Chioggia biet. Iets zoeter dan onze biet, maar dit is de Italiaanse versie. Het mooie hiervan is, dat het een mooi belijning heeft. Net als je een rode kool doorsnijd, dat beeld. Te gebruiken als gekookt, maar ook heerlijk in een salades.”

“Dat klinkt heerlijk, maar kan je aan die bieten ook  komen?”

“Vast wel en anders kweek ik ze wel op de boerderij.”

“Top. Ga eens nadenken over dit liefdesrecept. Hoor nog wel van jou of het gelukt is, als je weer een bestelling brengt. Trouwens het biertje is van het huis.” Bij de laatste zin geeft Margreet een knipoog er bij van verstandhouding en staat op om weer naar binnen te gaan. Willem geniet nog even van het uitzicht.

©2015 Martin Wichink.

Klik hier om naar boven te gaan.