Vin ut weh leuk dat ze noe korte stukkies in ut gelle buukie skrieft. Wet natuurluk nie of ze bliej bint dat ik int plat skrief. Det mut eigenluk weh meugn, want det is in ut dorp tog de voertaal. Det muj tog in ere hoaln vind ik. Ut maakt oons zo eigen.

Laats leupen mien vrouwe en ik un runtie um de pas hen. Nie dat wie um de pas hen loopt. Nee, eigenluk loop ie der langs. Via de Mölnweg, Raamsweg en de van Rijnweg, kwaam wie bie de Kapperkaamp an. Doar han ze net de nieje stroatklinkers der opnie’j inne leg. Ut ligt der weer mooj bie. Weh zag ik allemoal van die runties op de boamkaante op de klinkers. Toen vreug ik mie of woar det noe veur was. Meer grip met de sneej in de winter of tog veur wat aans?

Toen wie ant enne kwaam van de Kapperskaamp, kwaam wie uut op de Hasselbachweg. Doar heb ze heele aandere klinkers. Un stuk fiener en an de hoeken bint de skarpere huukies der un bettie of. Wie bleem em stoane, want der kwaamp nog un auto an riene. Ik keek nog em opnie’j na ut verskil van de klinkers en toen begreep ik ut weh. Hier was diepe oaver noa e’dach deur de klinkerspecialist bie de gemeentewarken.

Ut was tiepies iets wat bie Hoarle past. Zo breng ie old en nie-j Hoarle bie mekaare. De gesettelde luu die Hoarle hebt grootte brach woont an de Hasselbachweg, woar de skarpe raanties der un bettie of bint en bie de nie’jbouw met de nieuwe klinkers. Mooj strak, vol nie’je ideejen veur un leafbaar Hoarle. De punties op de klinkers steet natuurlijk veur dat ze doar völle wichter mag kriegn um de laagere skoole in leam te hoaln. As de wichter dan grooter bint, dan komt de olders ok weh meer met um vrie’jwillegerswark te doene. Doar is noe nog weh is gebrek an. Die punties liekt dan ok eg op de kop van un eggen droadnagel. Aj hier eenmoal verankert bint, dan wuj nooit meer vot.

Hoppe daj ut stukkie mooj hebt e’vun. Skriefe vaste nog weh is weer. Der is nog vaste weh meer te belêm in Hoarle. Doar skrieef ik dan graag weer oaver.

Groetjes Piet Plezier.

©2017

Klik hier om naar boven te gaan.