De bedrijfsleider kijkt de jongeman na, die hij net zo juist heeft aangenomen als versterking voor het bedrijf. Hoeveel is er al veranderd in de dertig jaar, toen hij hier als ‘broekie’ binnen kwam? Hier over nadenkend, ziet hij zijn hele loopbaan in een flits weer even kort aan zich voorbij gaan.

Zijn vader zei destijds tegen hem: “Er zijn hier thuis vele monden te vullen, je hebt nu de leeftijd om te kunnen werken”. Het hele gezin bestaat uit vader, moeder en dertien kinderen. Wel veel kinderen voor die tijd, maar het geloof zat in die tijd nog altijd diep geworteld. 

Dit blijkt als de personeelschef hem over zijn brilletje aankijkt en zegt: “Dus jij bent de jongeman, die ons bedrijf komt versterken”.

“Ja, mijnheer”, is het beleefde antwoord en papieren worden ondertekend. Maandag mag hij zich melden bij de chef van de ververij. 

De chef die hem maandag daar op wacht, is een vriendelijke man en legt hem uit wat er op de afdeling zo al gebeurt. 

“We hebben net een nieuw systeem ingevoerd in het bedrijf. Dit houdt in dat enkele mensen op meerdere machines inzetbaar moeten zijn. Hiervoor zoeken we jonge mensen, die flexibel en leergierig zijn. Jij wordt daar er een van. Dit houdt in dat je cursussen moet volgen en in de praktijk diverse machines moet leren bedienen. Als je hiervoor slaagt, dan verdien je aanzienlijk meer loon”.

Dat klinkt hem natuurlijk als muziek in zijn oren en opgetogen hierover gaat Bram op de afdeling aan de slag bij de verschillende verfmachines. Drie jaar verder is hij dan ook een gediplomeerd allround vakman in de ververij. 

Als vijf jaar later een van de ploegbazen met vervroegd uittreden in de VUT gaat, schrijft hij mee op de open sollicitatie. Bram wordt gekozen uit vier sollicitanten. Als ploegbaas moet hij nou tien mensen aan het werk houden, waar hij zelf alles jaren van heeft geleerd. Als ze hem nu maar als hun baas willen accepteren?

Na een moeilijke start waar hij soms lastige problemen goed moet oplossen, wordt Bram beter geaccepteerd als ploegbaas, als blijkt dat hij zijn mannetje staat. Verplicht moet hij ook nu een aantal cursussen volgen, die bij zijn nieuwe functie horen en verrijkt zich zo met nog meer diploma’s. 

Acht jaar later gaat het minder met de economie in Nederland, zo ook in de textiel. Een reorganisatie volgt, er moeten banen geschrapt worden. Oudere werknemers kunnen met een sociaal plan van de vakbonden vervroegd bij huis blijven, zodat gedwongen ontslagen uit blijven. Bram mag blijven, ook al veranderd in het bedrijf nogal wat. Hetzelfde werk moet gedaan worden met minder mensen. Het is goed dat de mensen nu op meerdere plaatsen inzetbaar zijn. Dat dit is een goede zet geweest van het bedrijf enkele jaren terug, blijkt nu wel. Daar plukken ze nu de vruchten van.

Langzaam gaat het na een aantal maanden weer beter met de economie, ruimere winsten worden weer gehaald. Er wordt nu weer flink geïnvesteerd in machines en automatisering. Hier is Bram steeds weer bij betrokken, om deze vernieuwingen door te voeren. Het is dan ook niet zo verwonderlijk, dat hij de aangewezen persoon is om uiteindelijk de bedrijfsleider op te volgen, wanneer die de leeftijd heeft bereikt om met pensioen te gaan.

Bram maakt zich als bedrijfsleider hard voor opleidingen binnen het bedrijf en inspraak van het personeel, zodat de betrokkenheid van de mensen bij het werk nog groter is, voor een beter resultaat van het bedrijf. Hiermee maakt hij zich populair bij mensen van vloer tot de directie toe.

Ik heb geluk gehad. Al het goede heeft mij altijd op het juiste moment, op mijn lange levenspad gekruist, mompelt hij tegen zichzelf. 

Als hij met een glimlach uit zijn overpeinzing in de echte wereld terugkomt, is de jongeman al om de hoek verdwenen.

Hoe het met deze jongeman dan gaat en het bedrijf er over 30 jaar uit zal zien?

De tijd zal het leren.

©2012 Martin Wichink.

Klik hier om naar boven te gaan.