Ding dong. De bel galmt nog even na. Even later wordt de deur voor mij geopend. Uiterst verbaast laat Frans mij binnen. Er was niemand uitgenodigd en de duivenvlucht ging gewoon door. Dan stoor je een duivenmelker niet. Het duurt nog ongeveer een uur, voordat de eerste duiven thuis worden verwacht.

Waarom onze Frans dan zo verbaasd is, vraag je mij nu? Oké, ik zal het proberen uit te leggen.

Vandaag ben ik zijn spiegelbeeld. Niet letterlijk, want uiterlijk lijk ik niet op hem. Het is meer figuurlijk bedoeld.

Onze Frans is vandaag vijftig geworden en wil dit het liefst zo stilletjes voorbij laten gaan. Dat gaat natuurlijk niet gebeuren, laat staan dat wij ons daar door tegen laten houden. Nee Frans, dan ken je ons nog niet ha ha. De planning is al maanden geleden gemaakt, de uitvoering wat korter. De afgelopen week hebben we een pak geleend, een pruik gekocht. Deze paste precies bij het masker dat we nog hebben. Een eigen blouse met een bijpassende stropdas maakt het geheel af. Bang voor herkenning ben ik niet. Met een blouse aan en bijpassende stropdas, tja Frans dat ken je niet van mij hé.

Zaterdagmorgen moet het dan gebeuren, dus vroeg uit de veren. Eerst naar Nijverdal toe, om het Abrahambrood voor plan twee op te halen.

Daarna naar de slager om een Abraham als vleesschotel op te halen voor plan een.

Dat deel is alvast gelukt, voor we vertrekken.

We halen onderweg ook nog onze dochter op en dan vertrekken we naar Noord Brabant toe, waar Frans en zijn gezin wonen. Het vlees en het brood liggen gekoeld, tussen koelelementen in kranten gewikkeld achter in de kofferbak van de auto. Daar kan de zon niet rechtstreeks komen.

Het is ongeveer elf uur, als ik mij omkleed tussen de geopende autodeuren op een parkeerplaats bij een sportpark. Dit is nodig voor plan een. We rijden even later iets om, zodat Frans onze auto niet ziet rijden. Ook zetten we de auto zo geparkeerd, zodat we gelijk weer weg kunnen rijden.

Verkleed met het vleespakket in handen, bel ik even later aan. Even later doet Frans verbaast de deur open en laat mij binnen. Voorzichtig zet ik het vleespakket op tafel. Voor de zekerheid had ik nog een A4-tje erop geplakt, met de tekst: Pakketje binnen afgeven. Ik beduid Frans, dat hij bij mij in de buurt moet gaan zitten op een stoel. De tekst had ik van tevoren al op papier gezet, dus een voor een geef ik de tekst met bijpassende plaatjes door aan hem. Alles is uiteraard gebaseerd op zijn duiven en de duivensport, zodat hij hopelijk in die hoek gaat zoeken. Het vleespakket wordt dan ook als eigen kweek aangeboden. Nog even samen op de foto en dan verdwijn ik snel de buitendeur uit.

Volgens afspraak wordt onze schoonzoon gebeld via mobiel en die belt Frans gelijk thuis, zodat die niet achter mij aan kan komen.

Het masker kan gelijk af, als we wegrijden. De rest van de kleding kan weer omgewisseld worden op de parkeerplaats bij het sportpark.

We gaan nu eerst lunchen bij een plaatselijke lunchroom annex café. We laten het ons goed smaken.

Het is tegen half een, als we opnieuw bij Frans aanbellen. Dit keer als onszelf. Frans doet open en is verbaasd ons daar te zien. Het is ook niet zo gek, want een week eerder waren we daar ook al op visite. Toen vertelde Frans al, dat er weinig ging gebeuren. Daarom was hij ook zo verbaast, dat wij er zijn. Niets wees erop dat wij er vandaag opnieuw zouden zijn. De krentenwegge opgemaakt als Abraham, is als een warm geschenk welkom.

"Dat is al de tweede Abraham die ik krijg," vertelt hij ons. We zijn natuurlijk gezond nieuwsgierig naar de eerste en bewonderen even later het vleespakket. Het mooiste is dan om te horen, dat hij totaal geen idee heeft, wie het is geweest. Nou Frans, na een week mag je het best wel weten. Ik ben het geweest en jouw verbaasde blik was mij veel waard.

Na wat koffie met gebak, wat andere nattigheid, is de tijd weer gekomen om te gaan. Opnieuw weer afscheid nemen van de familie, al zien we hen in de vakantie al terug. Ik denk wel dat onze Frans niet weer zo gauw zal zeggen, voor mij hoeft dit allemaal niet zo. Proficiat Abraham, ik hoop dat jij een onvergetelijke verjaardag hebt gehad.

©2012 Martin Wichink.

Klik hier om naar boven te gaan.