Soms aj in ut bos loopt, valt oe weh is wat dinge op. Zo leup ik laats is deur het struinpad van of de mölnweg richting ut bos. Zo viel mie op dat tussen de gruune beume un dooje boom stiet. Den was eerder is e’raakt deur de bliksem. Ma ondanks det stiete nog fier oaverend. Heel karakterestiek.

Aj dan wieder loopt over ut pad langs de diepe koele, kom ie in un klein stukkie bos, woar ie ok deur hen mag wandelen. Doar zie’j an de kaante nog meer dood holt ling. Doo’je beume, ma ok of geweide takk’n. Aj die is goed bekiekt, straalt ze nog aaltied kracht uut.

De kump umdat holt aaltied grillig zien vorm behoald. Ut mag doar langzaam verteern in ut bos.

Det is ok mooj um te ziene. Doar zit gevret in.

Kevers en torregies die den boom of tak van binnen uut op vret. De baste hoald de boele zolange bie mekaare. Tut ut in mekaare zakt, umdat de baste ok verrot is. Dan goat ze weer noa ut volgende stuk holt, as ze teminste onderweg gin voer wut veur de vogels die doar vliegt.

Heel af en toe ligt der un stuk holt goed. Doar gruu’jt dan weer mos op. Det wut dan weer un voedingbron veur un nieuw leam.

Zo ziej weh weer dat dood holt niet aaltied dood hoeft te wenne, ma datte voort leaft veur de volgende generaatsie.

De natuur zorgt weh goed veur zichzelf en det zoln wie ok is vaaker mun doene.  De natuur hef de tied en nemt alle tied. Vandaage nie, dan monn weh weer. Doar kan menigeen nog un veurbeeld an nemmen.

Wie kunt nie zonder de natuur, dus mut wie der zuunig op wenne en der wat van opstekk’n. Kiek is wat vaaker um oe hen, aj int bos bint en leer is van waj dan ziet.

Groetjes Piet Plezier.

©2017

Klik hier om naar boven te gaan.