Elke week blader ik het informatiekrantje door van begin tot eind. Sommige dingen lees je door, andere dingen sla je gemakshalve over, mocht dit geen betrekking op jezelf hebben. Zo las ik onlangs het overlijden van de oud boekhouder van de C.A.V.V.

Meteen komt er een beeld in gedachten, hoe hij toen achter zijn bureau zat te schrijven. Een pakbon wordt gepakt, een vel terug geslagen en het carbonpapier wordt er tussen gelegd. Met sierlijke letters wordt jouw bestelling aan brokken voor kippen of konijnen vermeld op het papier. De bon word afgescheurd en het kopie wordt in een bakje gelegd voor verdere administratie. Met de gekregen bon kon je dan een zak voer halen in de fabriek.

Ook gaan mijn gedachten even later uit naar mijn vader. Die kon ook met vaste hand dingen opschrijven. Opvallend waren de sierlijke hoofdletters aan het begin van de regel in een zin.

Zouden ze dat nog van vroeger hebben overgehouden? Schrijven vanuit een inktpot en proberen niet te vlekken. Dat zie je tegenwoordig niet meer zo veel. Alles is digitaal geworden en er zal vast wel een lettertype te vinden zijn, die hier op lijkt.

Vroeger is waarschijnlijk hier veel aandacht aan besteed op school. Durf rustig te stellen dat mijn schrijven lang niet zo mooi en netjes is, daardoor gebruik ik dan ook graag mijn digitale versie. Niettemin kan ik er wel bewondering voor hebben, want hoe lang lijkt dit allemaal nog maar geleden. Vijfentwintig, dertig jaar? Zo hebben we allemaal wel onze herinneringen. Die gaan ook niet weg, ondanks alle veranderingen in ons dorp.

Gelukkig worden er ook veel dingen vast gelegd bij stichting Marcke, zodat geschiedenis over Haarle bewaard blijft. Of het hier nu om foto’s gaat, informatie of andere feiten. Alles is welkom, als het maar met Haarle te maken heeft. Zo blijven herinneringen bestaan.

Sierletters van ons mooie dorp Haarle.

©2017 Martin Wichink.

Verhaal gelezen? Dan mag je hieronder een

Klik hier om naar boven te gaan.