Vanuut mien luie stoel kiek ik met oonse vekaansie, uut op ut grössveldje veur oonse carvan.
Glimlachend zie ik doar un jochie van un joar of acht, wat doar rondkuiert. Den slenterd langzaam richting een van de spöl-toesteln, die doar in ut midden van ut grössveltie stoat.
Smoezelig is ziene snoete van ut buuten spöln en is doardeur a oarig broen e’wun in de zunne. Köste op ziene arme en beene, geeft a eerdere ongelukkies weer, diete woarscheinlek zelf e’maakt hef.
Geliek möss ik denken an un reklaame van Sire dit joar op televiesie. Jongs mut weer jongs wun en buuten spöln.
Dit joch kon zo in dizze reklame met spöln. Zo ongedwung’n ginge te wark.
Asse em later op de schommel is goan zitten, schoeft hij zien tie-sjurt iets na boam. Ziene rechterhaand dutte dan onder zien linker oksel. Met ziene linkerarm pompte dan op en neer, zodat der skeet geluudjes ontstoat.
Miene gedach’n goat dan ok meteene weer na vrogger hen, toen ik ok zo’n klein jochie was. Wie deen det toen ok a zo. Det han wie e’leert van oonse va of een van oonse kameroad’n. Ma presies wet ik det nie meer,. Zo lange is det a e’leene en is ok nie zo belangeriek veur dit stukkie.
Wie deun wedstriedjes wie de hardste skeetjes kon maakn. Net zo lange tut oonse oksels rood waan en ut zweet begun te bieten.
Zol ik ut noe nog kunnen? Miene rechterhaand verdwijnt noe ok onder de linker oksel en maake dan un paar pompbewegingn met miene linker arm. Dan klinkt der opeens un hele harde skeet. Ut jochie kek geliek op en zie zien glunderende koppie, asse un medestander in mie zut.
Langzaam loat ik mien rechterarm en tie-sjurt weer zakken, as ik nie-jskierige blikken van de buurn um ut huukie van hun luifel woar nem.
Em… heel em, mog ik weer weer det jochie van vrogger wenne.
Reactie plaatsen
Reacties